Ieder van ons heeft zijn eigen hobby. De soorten van dergelijke cognitieve activiteiten omvatten numismatiek. Dat wil zeggen, munten verzamelen. Degenen die dit serieus nemen, begrijpen dat er gevallen zijn die niet alleen morele bevrediging kunnen brengen, maar ook de eigenaar ervan kunnen verrijken. De verzameling wordt kapitaal. De duurste exemplaren zijn de koninklijke munt.
En hoe meer verzamelaars er verschijnen,die dergelijke kopieën in hun verzameling willen krijgen, hoe meer ze kosten. Maar niet iedereen wil winnen. De meest enthousiaste verzamelaars zullen nooit afscheid nemen van een munt uit hun verzameling, zelfs als de waarde van munten van het tsaristische Rusland één miljoen roebel zal bedragen. Maar er zijn ook numismaten die klaar staan om alles te geven voor de kans om een zeldzaam exemplaar te krijgen.
Wat is er zo aantrekkelijk, bijvoorbeeld de koninklijkeKoperen munten of hun edeler tegenhangers van goud en zilver? Hoogstwaarschijnlijk de historische waarde. Liefhebbers van de oudheid met eerbied stellen zich voor wie een paar eeuwen geleden dit geld in handen had, onder welke omstandigheden verloren was gegaan en tot op de dag van vandaag de koninklijke munt konden 'overleven'. Degenen die zich bezighouden met dit soort bijeenkomsten, moeten zeer goed thuis zijn in de typen, de geschiedenis van herkomst, de waarde van hun exposities. Het is niet overbodig om te weten hoe de authenticiteit te bepalen, hoe op te slaan, onder welke voorwaarden het zijn waarde kan verliezen. De koninklijke munt kost bijvoorbeeld minder als hij krassen, spaanders of andere schade heeft.
De kroon van elke verzameling is de zeldzaamste en,dienovereenkomstig, de duurste eenheid. Bijvoorbeeld, de waarde van munten van het tsaristische Rusland is hoger als het om testspecimens gaat. Dat wil zeggen, ze werden in beperkte hoeveelheden vrijgegeven om te bepalen of het nodig is om deel te nemen aan massaproductie. Zulke zeldzaamheden omvatten de Constantin-roebel, gemaakt van zilver. Het werd uitgebracht in 1825. Het aantal munten is niet meer dan 5-6 stuks. Of bestaande in een nog kleinere hoeveelheid (2 stuks) Petrine-zilveren roebels. De releasedatum is 1722.
Fantastisch klinkt de som van 50 miljoen roebel,die werd betaald voor een gouden munt met daarop Catherine op de Londense veiling. Maar dat is het echt. Feit is dat de tweede dergelijke koninklijke munt alleen in de Hermitage is. Dit testspecimen weegt slechts 33 gram. De nominale waarde hiervan is 20 roebel. Het jaar van uitgave is 1755. Een onderscheidend kenmerk is de inscriptie "Elizabethan the Golden".
De geschatte kosten van koninklijke munten in 2015
| waardering | jaar van uitgifte | de prijs | valuta |
| 1 roebel | 1725 | 36500 | roebel |
| Poltina | 1725 | 1730 | dollar |
| 1 chervonetz | 1701 | 50500 | euros |
| Deng | 1701 | 75 | dollar |
| 2 roebels | 1727 | 131500 | dollar |
| 1 kopeken | 1727 | 175 | euros |
De monetaire hervorming van de 16e-17e eeuw had zijninvloed op het monetaire systeem van. Er werd geld geslagen, zowel van eenvoudig koper, als van edel goud. Hun nominale waarde was heel anders dan die vandaag is aangenomen. Op dat moment in de loop waren vijftig kopeken, polupotinniki, evenals 5 kopeken en een hryvnia. In 1704 werd de munten van de eerste Russische zilveren roebel gemaakt. In 1718 begonnen ze twee-roebelmunten uit te geven. Het is opmerkelijk dat op dat moment een tweekoppige adelaar met symbolen van kracht in klauwende poten op de achterkant was afgebeeld. Interessant is dat zilver in het tsaristische Rusland niet duur was. Het is immers heel veel geëxtraheerd, naast het bouwen van nieuwe metaalverwerkingsfabrieken. Daarom werd hij niet gespaard en produceerde hij munten van hoogwaardig zilver.
Geleidelijk werd de hervorming van het geld uitgevoerd. Op de munten, in plaats van de adelaar, werden vier met elkaar verweven letters van P. afgebeeld: geleidelijk aan was er een verarming van de zilverreserves, het monster was verminderd. In 1730 werd nieuw geld vrijgegeven. Op de voorzijde van de zilveren roebel werd Anna Ivanovna afgebeeld. Verscheidene malen werd het gewicht van de munten vergemakkelijkt vanwege de noodzaak om de overheidsuitgaven te verminderen. Maar geleidelijk bereikte de massa 18 gram, de munten werden zwaarder en bleven dat tot het begin van de vorige eeuw.
De zilveren roebel verliest zijn posities niet op degeldmarkt en in de tijd van Alexander de Eerste. Maar hij moest de look veranderen. De tekens die de autocraat aanduidden verdwenen. Munten begonnen staatsmunten te worden genoemd. Geldwaarde, zelfs op goud of platina geld, duidde de hoeveelheid zilver aan. Alexander II verhoogde eerst de munten, maar beval toen om hun monster te verlagen. Dit geldt voor alle munten, behalve de zilveren roebel.
Maar Alexander de Derde wilde opnieuwportret je portret op de voorkant. Jubileum munten werden geproduceerd in de late XIX - begin XX eeuw. Ze werden vrijgelaten op belangrijke feestdagen. De dominante positie van de zilveren roebel werd aan het einde van de 19e eeuw door Witte veranderd. Hij maakte van de elementaire munteenheid een gouden roebel. Gedurende deze periode kregen de munten een bijna modern uiterlijk. Het belangrijkste verschil was het beeld van de keizer aan de voorkant.
Als een persoon al het nodige heeftkennis, kan niemand hem bedriegen. Dus, de numismaticus kan trots zijn op het feit dat er in zijn verzameling speciale munten, koninklijke munten zijn. De prijs die betaald moet worden voor het bezit van een echte verzamelaar, doet er niet toe.
</ p>>
