Wet en moraal, die in onderlinge relatie staan, regelen de volgorde van wederzijdse relaties tussen alle leden van de menselijke samenleving.
Wet - dit zijn in feite technische normen voor menselijk gedrag, die worden bepaald door de wetten van de staat.
Moraliteit is de sociale en morele norm van het gedrag van mensen die de sfeer van relaties tussen mensen beslaan.
De verhouding tussen moraal en recht is een van de grootste problemen van elke samenleving.
Naleving van wettelijke normen wordt gecontroleerd door een speciaal staatsapparaat, en de naleving van morele normen en regels is gebaseerd op de publieke opinie.
De gouden regel van universele morele inhoud wordt het best uitgedrukt door de bekende waarheid: "Doe de mensen zoals u wilt dat zij met u doen."
In de oudheid was het concept van "juist" en "moraal"waren bijna identiek. Law-abasement werd beschouwd als de hoogste deugd. In de Middeleeuwen zijn de woorden 'juist' en 'moraal' niet langer synoniem. Het tijdperk van de vorming van een rechtssysteem, vrij autonoom van de houding van de moraal, begon. Maar het criterium van de juistheid van zowel wetten als morele attitudes was één: naleving van Gods wet.
Wet en moraal verschijnen niet van buitenaf, dat zijn zeproducten van de ontwikkeling van de samenleving, de samenleving. De verhouding tussen moraal en recht is nogal moeilijk. Tussen hen bestaat een hechte relatie, die de volgende componenten heeft:
- eenheid;
- interactie;
- verschillen;
- tegenstrijdigheden.
eenheid: beide concepten dragen de normatieve inhoud en reguleren het gedrag van mensen, ze hebben één doel: de wisselwerking van de samenleving en het individu harmoniseren. Ze hebben uniforme sociale normen gebaseerd op een gemeenschappelijke cultuur, economische en sociale belangen van de samenleving.
Interactie. Eén doel is naleving van wetten. Illegaal gedrag is antagonistisch. In hun beoordeling zijn wet en moraal één.
Verschillen: het recht komt tot uiting in rechtshandelingen die door de bevoegde autoriteiten zijn ontwikkeld. De eisen van de moraal worden weerspiegeld in de publieke opinie. De ideeën van moraliteit worden overgedragen door kunst, literatuur en de media.
Tegenstrijdigheden: vloeien voort uit de verschillen daartussen. Wet en moraal zijn voortdurend in ontwikkeling, net zoals de samenleving. Maar het recht is conservatiever. Wetgeving bevat vaak veel tekortkomingen en hiaten. Moraliteit is dynamischer, actiever, beter reagerend op veranderingen in de samenleving.
Omdat ze nauw verwant zijn, ontwikkelen deze fenomenen zich ongelijk. Daarom heeft een samenleving in de regel een andere morele en wettelijke status.
Opdat een persoon harmonieus zou zijnbestaan in een bepaalde samenleving, het moet voldoen aan bepaalde sociale normen die het gedrag van mensen reguleren, oriënteren in deze of gene situatie. Norm is ontworpen om grenzen, gedragsregels te definiëren, om dit gedrag te evalueren, d.w.z. is een middel om orde te garanderen.
De belangrijkste soorten normen zijn:
- douane;
- morele normen;
- institutionele, d.w.z. belichaamd in sociale instellingen;
- wetten.
Overtreding van normen veroorzaakt een negatieve reactiesamenleving, gericht op degene die afwijkt van het gevestigde gedragspatroon. De reactie wordt uitgedrukt in de vorm van bepaalde sancties - straf of aanmoediging. Normatieve systemen ontwikkelen zich samen met de samenleving, de houding van de samenleving ten opzichte van de gevestigde normen is aan het veranderen. Scherpe afwijkingen van de algemeen aanvaarde bedreiging voor de stabiliteit van de samenleving.
Waarde is een bepaald doel (ideaal), waarnaar het individu streeft. Het bepaalt levensprioriteiten, richtlijnen, moedigt een persoon aan tot een permanente activiteit.
De sociale orde van een samenleving hangt af van welke basiswaarden voor haar als verplicht worden beschouwd, en wordt gekozen als gedragsnorm.
Sociale normen en waarden hebben een zeer belangrijke functie, ze reguleren het sociale gedrag van elk lid van de samenleving.
</ p>>
