De toekomstige keizerin Maria Alexandrovna werd geboren in 1824 in Darmstadt, de hoofdstad van Hessen. De baby werd Maximiliaan Wilhelmina Augusta Sophia Maria genoemd.
Haar vader was de Duitse Ludwig II (1777-1848) - de groothertog van Hessen en de Rijn. Hij kwam aan de macht na de juli-revolutie.
De moeder van het meisje was Wilhelmina Badenskaya(1788-1836). Ze kwam uit het Baden-huis Tseringen. Het gerucht ging dat de jongere kinderen, waaronder Maximiliaan, werden geboren uit een relatie met een van de plaatselijke baronnen. Ludwig II - de officiële echtgenoot - herkende haar als zijn dochter om een schandelijk schandaal te voorkomen. Niettemin begon het meisje met haar broer Alexander gescheiden te wonen van zijn vader en zijn verblijf in Darmstadt. Deze plaats van "referentie" was Heiligenberg, die eigendom was van de moeder van Wilhelmina.
De Romanovs waren populaire dynastieke huwelijken metde Duitse prinsessen. Bijvoorbeeld de voorganger van Maria - Alexandra Feodorovna (vrouw van Nicholas I) - was de dochter van een Pruisische koning. Ja, en de vrouw van de laatste Russische keizer was ook uit het huis van de Hessiaan. Dus tegen deze achtergrond lijkt de beslissing van Alexander II om een Duitser uit een klein vorstendom te huwen, niet vreemd.
Keizerin Maria Alexandrovna ontmoette methaar toekomstige echtgenoot in maart 1839, toen ze 14 jaar oud was, en hij - 18. Op dit moment maakte Alexander als erfgenaam van de troon een traditionele Europese tournee om kennis te maken met de lokale heersende huizen. De dochter van de Hessische hertog die hij ontmoette in het toneelstuk "Vestalka".
Na kennis begon Alexander in brievenouders ervan overtuigen dat ze toestemming hebben gegeven voor een huwelijk met een Duitse vrouw. De moeder was echter tegen zo'n verbinding van de prins. Ze schaamde zich voor geruchten over de onwettige afkomst van het meisje. Keizer Nicholas, integendeel, besloot om de schouder niet af te snijden, maar om de kwestie nader te bekijken.
Het feit is dat zijn zoon Alexander al hadonsuccesvolle ervaring in zijn privéleven. Hij werd verliefd op Olga Kalinovskaya, het bruidsmeisje van de dame. Ouders waren sterk tegen dergelijke communicatie om twee belangrijke redenen. Ten eerste was dit meisje van eenvoudige oorsprong. Ten tweede was ze ook katholiek. Dus werd Alexander met haar gedwongen gescheiden en naar Europa gestuurd, gewoon om een geschikt feestje te vinden.
Dus besloot Nikolai niet te riskeren en niet te brekenzoon's hart nogmaals. In plaats daarvan begon hij in detail vragen te stellen over de meisjesvoogd Alexander Kavelin en de dichter Vasily Zhukovsky, die de erfgenaam vergezelde op zijn reis. Toen de keizer positieve feedback ontving, volgde hij onmiddellijk het bevel door de rechtbank dat het nu verboden was om geruchten over de Hessische prinses te verspreiden.
Dit decreet moest zelfs gehoorzamenKeizerin Alexandra Feodorovna. Toen besloot ze zelf naar Darmstadt te gaan om van tevoren kennis te maken met de schoondochter. Dit was een ongehoorde gebeurtenis - dit is nog niet gebeurd in de Russische geschiedenis.
De toekomstige keizerin Maria Alexandrovna maakte een geweldige indruk op haar voorganger. Na een fulltime vergadering, werd toestemming verkregen voor het huwelijk.
Wat is er zo aangetrokken tot anderen in deze Duitserhet meisje? De meest gedetailleerde beschrijving van haar verschijning werd in haar memoires bewaard door haar bruidsmeisje Anna Tyutcheva (de dochter van de beroemde dichter). Volgens haar had keizerin Maria Alexandrovna een zachte huidskleur, prachtig haar en een milde uitstraling van grote blauwe ogen. Tegen deze achtergrond zagen haar dunne lippen er een beetje vreemd uit, wat vaak een ironische glimlach vertegenwoordigde.
Het meisje had een diepe kennis van muziek enEuropese literatuur. Haar opleiding en haar interesses maakten indruk op iedereen om haar heen, en veel mensen lieten later hun lovende kritieken achter in de vorm van memoires. Bijvoorbeeld, de schrijver Alexei Tolstoj zei dat de keizerin niet alleen onderscheidt zich van de achtergrond van haar andere vrouwen, maar ze overtreft zelfs veel mannen.
De bruiloft vond kort daarna plaatsalle formaliteiten worden afgehandeld. De bruid arriveerde in 1840 in Petersburg en was het meest geschokt door de pracht en schoonheid van de Russische hoofdstad. In december nam ze de Orthodoxie aan en ontving in de doop de naam Maria Alexandrovna. De volgende dag was er een verloving tussen haar en de troonopvolger. De bruiloft vond een jaar later plaats, in 1841. Ze slaagde in de Kathedraal-kerk, die in het Winterpaleis van Petersburg was. Dit is nu een van de gebouwen van de Hermitage, waar regelmatig tentoonstellingen worden gehouden.
Het meisje had het moeilijk om een nieuw leven te beginnenvanwege onwetendheid van de taal en angst voor niet als een schoonvader en schoonmoeder. Zoals later zelf bekende, Maria elke dag als op naalden, voelde als een "vrijwilliger", klaar om ergens naartoe te haasten door een plotselinge opdracht, bijvoorbeeld tot een onverwachte ontvangst. Het wereldlijke leven in het algemeen was een last voor de tsarevna en vervolgens de keizerin. Ze was vooral gehecht aan haar man en kinderen, ze probeerde alleen maar om hen te helpen, en niet om tijd te verspillen aan formaliteiten.
Kroning van echtgenoten vond plaats in 1856 na de dood van Nicolaas I. De dertigjarige Maria Alexandrovna kreeg een nieuwe status, die haar de hele tijd bang maakte dat zij de schoondochter van de keizer was.
Tijdgenoten merkten verschillende deugden op,die de keizerin Maria Alexandrovna bezat. Deze vriendelijkheid, aandacht voor mensen, oprechtheid in woorden en daden. Maar het belangrijkste en opvallende was het plichtsgevoel waarmee ze aan het hof was en de titel door haar hele leven droeg. Elk van haar acties kwam overeen met de keizerlijke status.
Ze respecteerde altijd het religieuze dogma en was dat ookextreem vroom. Deze eigenschap was zo sterk onderscheiden in het karakter van de keizerin dat het veel gemakkelijker was om haar voor te stellen als een non dan als een regerend persoon. Ludovig II (koning van Beieren) merkte bijvoorbeeld op dat Maria Alexandrovna wordt omringd door een aureool van een heilige. Dit gedrag kwam in veel opzichten niet overeen met haar status, omdat haar aanwezigheid in veel (zelfs formele) gevallen was vereist, ondanks haar afstandelijke gedrag van wereldse ijdelheid.
Vooral keizerin Maria Alexandrovna -vrouw van Alexander 2 - stond bekend om zijn brede naastenliefde. In het hele land, ten koste geopend ziekenhuizen, schuilplaatsen en school, die de bijnaam "Mariinsky" ontvangen. Het enige wat ze geopend en keek naar de 5 ziekenhuizen, 36 weeshuizen, 12 hospice, 5 goede doelen. Niet bedrogen soevereine zorg en onderwijs 2 Instelling werden gebouwd, vier dozijn scholen, honderden kleine scholen voor ambachtslieden en arbeiders, enz. In deze Maria Alexandrovna uitgaven, zowel publieke en private middelen (het is afgegeven 50 000 zilveren roebel per jaar .. voor persoonlijke uitgaven).
Gezondheidszorg is een speciaal activiteitenterrein geworden,die de keizerin Maria Alexandrovna behandelde. Het Rode Kruis verscheen precies op zijn initiatief in Rusland. Zijn vrijwilligers hielpen de gewonde soldaten tijdens de oorlog in Bulgarije tegen Turkije in 1877-1878.
Een grote tragedie voor de koninklijke familie was de dooderfgenaam van de troon. De keizerin Maria Alexandrovna - de vrouw van Alexander 2 - gaf haar man acht kinderen. De oudste zoon Nikolay werd geboren in 1843, twee jaar na de bruiloft, toen zijn grootvader-naamgenoot nog steeds koning was.
Het kind onderscheidde zich door een acute geest en aangenaamkarakter, waarvoor hij van alle leden van de familie hield. Hij was al bezig en opgeleid als gevolg van het ongeval zijn rug gewond. Er zijn verschillende versies van wat er is gebeurd. Of Nicholas viel van een paard of druk op de marmeren tafel in de strip strijd met zijn vriend. In eerste instantie, de schade was onzichtbaar, maar na verloop van tijd werd de erfgenaam bleker en voelde erger. Bovendien, artsen behandelde hem verkeerd - voorgeschreven medicijnen voor reuma, die niet ten goede komen, want het is niet de ware oorzaak van de ziekte werd vastgesteld. Al snel was Nikolai vastgeketend aan een kinderwagen. Dit werd een vreselijke stress, die werd doorstaan door de keizerin Maria Alexandrovna. De ziekte van de zoon volgde op de dood van Alexandra's eerste dochter, die stierf aan meningitis. De moeder was constant onder Nicholas, zelfs toen werd besloten om hem naar Nice te sturen voor de behandeling van tuberculose van de wervelkolom, waar hij stierf op 22 jaar.
En Alexander en Maria op hun eigen manier met moeiteheeft dit verlies ervaren. De keizer gaf zichzelf de schuld dat hij zijn zoon veel fysieke training had laten doen, deels vanwege een ongeluk. Hoe dan ook, maar de tragedie vervreemdde het paar van elkaar.
Het probleem was dat ze allemaal verder moestenhet gezamenlijke leven bestond uit dezelfde rituelen. 'S Ochtends was het een plichtszoen en gewone gesprekken over dynastieke zaken. Gedurende de dag ontmoette het paar een andere parade. De keizerin bracht de avond door met de kinderen en haar man verdween voortdurend in staatszaken. Hij hield van het gezin, maar zijn tijd was simpelweg niet genoeg voor familieleden, die niet door Maria Alexandrovna opgemerkt konden worden. De Keizerin probeerde Alexander te helpen in zaken, vooral in de eerste jaren.
Dan (aan het begin van de regering) is de koning vreugdevoloverlegde met zijn vrouw over veel beslissingen. Ze was altijd op de hoogte van de laatste ministeriële rapporten. Meestal had haar advies betrekking op het onderwijssysteem. Dit was grotendeels te danken aan het liefdadige werk waar de keizerin Maria Alexandrovna zich mee bezig hield. En de ontwikkeling van het onderwijs in deze jaren heeft een logisch vervolg gekregen. Scholen werden geopend, boeren hadden toegang tot hen, die onder andere ook onder Alexander werden bevrijd van lijfeigenschap.
De Keizerin zelf had dit zelf ookeen liberale mening die bijvoorbeeld gedeeld wordt met Kavelin, hem zeggend dat ze vurig haar man steunde in zijn verlangen om vrijheid te geven aan de meest talrijke landgoederen van Rusland.
Echter, met de komst van het Manifest (1861)De keizerin bekommerde zich steeds meer om staatszaken vanwege enkele verkoelende relaties met haar echtgenoot. Dit kwam door het eigenzinnige karakter van Romanov. De koning haalde steeds vaker het gefluister in het paleis in dat hij vaak terugkijkt op de mening van de echtgenoot, dat wil zeggen, is onder haar hoede. Dit irriteerde de vrijheidslievende Alexander. Bovendien verplichtte de titel autocraat hem om alleen door zijn wil beslissingen te nemen, zonder advies van iemand. Dit betrof de ware aard van de macht in Rusland, waarvan men geloofde dat die door God aan de gezalfde werd gegeven. Maar de echte kloof tussen de echtgenoten moest nog komen.
In 1859 voerde Alexander II manoeuvres uit in het zuidendeel van het rijk (het grondgebied van het huidige Oekraïne) - vierde de 150ste verjaardag van de Slag om Poltava. De keizer stopte bij een bezoek aan het landgoed van het beroemde huis van Dolgoroekov. Dit gezin was een afdeling van de prinsen van de Rurik-bevolking. Dat wil zeggen, zijn vertegenwoordigers waren verre verwanten van de Romanovs. Maar halverwege de negentiende eeuw had het gezin schulden, zoals in zijde, en zijn hoofd, prins Michael, had maar één landgoed: Teplovka.
De keizer ging in positie en hielp Dolgoroekov,in het bijzonder regelde hij zijn zonen in de wacht en stuurde zijn dochters naar het Smolny-instituut, met de belofte om de kosten van de koninklijke beurs te betalen. Toen ontmoette hij de dertienjarige Ekaterina Mikhailovna. Het meisje verraste hem met haar nieuwsgierigheid en liefde voor het leven.
In 1865 werd de autocraat traditioneel bezochteen bezoek aan Smolny Institute of Noble Maidens. Toen zag hij na een lange pauze opnieuw Catherine, die 18 jaar oud werd. Het meisje was een geweldige schoonheid.
De keizer, die een verliefd humeur had,begon haar geschenken te sturen via haar assistenten. Hij ging zelfs incognito het instituut bezoeken, maar er werd besloten dat het te veel was, en het meisje werd verdreven onder het voorwendsel van slechte gezondheid. Nu woonde ze in Petersburg en zag de koning in de zomertuin. Ze werd zelfs een meid van de eredames van het Winterpaleis, de keizerin Maria Alexandrovna. De echtgenote van Alexander II maakte zich ernstig zorgen over geruchten rond een jong meisje. Ten slotte ging Catherine naar Italië om geen schandaal te veroorzaken.
Maar Alexander was serieus.Hij beloofde zelfs de favoriet dat hij zo snel mogelijk met haar zou trouwen. In de zomer van 1867 arriveerde hij op uitnodiging van Napoleon III in Parijs. Dolgoroekov ging ook vanuit Italië.
Uiteindelijk probeerde de keizer zichzelf uit te leggenzijn familie, wensend dat hij voor het eerst werd gehoord door Maria Alexandrovna. De keizerin, de vrouw van Alexander II en de minnares van het Winterpaleis, probeerden het decorum te observeren en lieten het conflict niet verder gaan dan de residentie. Haar oudste zoon en erfgenaam van de troon kwam echter in opstand. Het was niet verrassend. De toekomst Alexander III was erg cool, zelfs op zeer jonge leeftijd. Hij schold zijn vader uit, die op zijn beurt woedend was.
Als gevolg daarvan verhuisde Catherine toch naar Winterpaleis en gaf geboorte aan de koning van vier kinderen, die later prinselijke titels kregen en werden gelegaliseerd. Het gebeurde na de dood van de wettige vrouw van Alexander. De begrafenis van keizerin Maria Alexandrovna stelde de tsaar in staat een huwelijk met Catherine aan te gaan. Ze kreeg de titel van de mooiste prinses en de naam Yuryevskaya (net als haar kinderen). De keizer was echter niet lang gelukkig in dit huwelijk.
De gezondheid van Maria Alexandrovna werd ondermijnd doorveel redenen. Dit is een frequente geboorte, verraad aan haar man, de dood van haar zoon, evenals het vochtige klimaat van Sint-Petersburg, waar de autochtone Duitser nog niet klaar voor was in de eerste jaren van de verhuizing. Hierdoor begon haar consumptie, evenals nerveuze uitputting. Volgens de aanbeveling van een privéarts ging de vrouw elke zomer naar de Krim, wiens klimaat haar zou helpen de ziekten te overwinnen. Na verloop van tijd ging de vrouw bijna met pensioen. Een van de laatste afleveringen van haar deelname aan het openbare leven was het bezoeken van militaire raden tijdens de confrontatie met Turkije in 1878.
In deze jaren was Alexander II voortdurend toegewijdpogingen van revolutionairen en bommenwerpers. Eens kwam de ontploffing in de eetzaal van het Winterpaleis, maar de keizerin was zo ziek dat ze het niet eens opmerkt, liggend in haar kamers. En haar man overleefde alleen omdat hij in zijn kantoor bleef, ondanks de gewoonte om op het vastgestelde tijdstip te gaan eten. De constante angst voor het leven van haar geliefde echtgenoot werd opgegeten door de overblijfselen van gezondheid, die Maria Alexandrovna nog steeds bezat. De keizerin, wiens foto op dat moment een duidelijke verandering in haar uiterlijk vertoonde, was extreem dun en leek meer op haar schaduw dan de persoon in het lichaam.
In het voorjaar van 1880 werd ze uiteindelijk ziektijd toen de man met Dolgorukova naar Tsarskoe Selo verhuisde. Hij bracht korte bezoeken aan zijn vrouw, maar kon niets doen om haar gezondheid op de een of andere manier te verbeteren. Tuberculose was de reden dat keizerin Maria Aleksandrovna stierf. De biografie van deze vrouw zegt dat haar leven in hetzelfde jaar was afgesneden, op 3 juni, volgens een nieuwe stijl.
De laatste schuilplaats van de echtgenoot van Alexander II werd gevondenvolgens de dynastieke traditie in de Peter en Paul Kathedraal. De begrafenis van keizerin Maria Alexandrovna werd een rouwdienst voor het hele land, die oprecht van haar hield.
Alexander overleefde kort zijn eerste vrouw. In 1881 stierf hij nadat hij gewond was geraakt door een bomaanslag die door een terrorist aan zijn voeten werd geworpen. De keizer werd begraven naast Maria Alexandrovna.
</ p>>
