Wit-Rusland is de enige staat in Europa enCIS, waarin de doodstraf wordt toegepast. Deze straf is bedoeld voor bijzonder ernstige daden tegen het leven onder verzwarende omstandigheden en uitgevoerd door executie.
Sinds 1999 is het aantal zinnen geleidelijk afgenomen. In 2015 werd deze maatregel aan ten minste twee personen toegerekend. Er is echter maar één de doodstraf. In Wit-Rusland, statistieken vooral ernstige handelingen meer dan bescheiden. Niettemin veroorzaakt de toepassing van de hoogste maatregel een publieke verontwaardiging. In januari 2015 werden wijzigingen in het Wetboek van Strafrecht ingevoerd. Zij verklaarden dat als de proefpersoon een procesovereenkomst in afwachting van het onderzoek met de opsporingsautoriteiten zou sluiten en zou helpen bij het opsporen van het misdrijf, hij niet tot de doodstraf zou kunnen worden veroordeeld. In de Republiek Wit-Rusland hebben de statistieken van zinnen aangegeven dat de rechtbanken nog steeds niet de ambitie hebben de hoogste maatregel toe te passen. Vooral gevaarlijk voor de samenleving zijn onderwerpen vooral veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. De laatste doodstraf in Wit-Rusland werd gehouden in 2016.
Deze persoon weet uit de eerste hand, hoe de doodstraf in Wit-Rusland wordt uitgevoerd. In de jaren 90 werkte Oleg Alkaev als hoofd van de Minsk SIZO No.1. Deze gevangenis bevat personen die ter dood zijn veroordeeld. Over dat, hoe de doodstraf in Wit-Rusland wordt geïmplementeerd, Alkaev zei in zijn boek. De naam van haar spreekbeurt is "Shooting Team". Zinnen worden uitgevoerd door SIZO nummer 1. Het hoofd van de instelling is het hoofd van het "team". De technologie van uitvoering is formeel geclassificeerd. Deze procedure is echter geen geheim, omdat het in detail wordt beschreven door Alkaev. Het is vermeldenswaard dat het voormalige hoofd van de SIZO naar het Westen vluchtte, in Duitsland asiel kreeg. Verderop in het artikel zullen enkele uittreksels uit het boek Alkaev worden gegeven.
Het heeft de officiële naam: "Speciale groep over executie van doodvonnis". Deze formulering staat in de instructies van het ministerie van Binnenlandse Zaken die het verloop van de procedure beheersen. Hetzelfde document bepaalt de persoonlijke en kwantitatieve samenstelling van de groep. De instructie bepaalt de omvang van taken die aan de werknemers worden voorgelegd. De groep, aangevoerd door Alkaev, bestond uit 13 personen. Naast direct executives bestond het uit een vertegenwoordiger van het ministerie van Binnenlandse Zaken en een arts. De verplichtingen van laatstgenoemde bestonden in de verklaring van overlijden. De vertegenwoordiger van het ministerie van Binnenlandse Zaken kreeg controle- en registratiefuncties toegewezen. Als een belangrijke toezichthoudende autoriteit trad de officier van justitie op, die was aangesteld door de procureur-generaal van de Republiek. Hij is degene die optreedt als de hoofdfunctionaris die de rechtspraak strikt in overeenstemming met de wet controleert. De officier van justitie is geen onmiddellijk lid van de groep. De overige werknemers worden benoemd door het hoofd en goedgekeurd door het ministerie van Binnenlandse Zaken.
Het wordt uitgevoerd door de groepsleider. Het hoofd van de SIZO kiest niet minder dan 2 artiesten en ten minste drie bestuurders. Alkaev schrijft in zijn boek dat hij "universele" werknemers in zijn groep wilde opnemen. Naar zijn mening moet elke werknemer in staat zijn om alle taken uit te voeren die door het hoofd zijn vastgesteld, inclusief direct om de straf in uitvoering te brengen. De groep was ingeschreven in fysiek sterke mannelijke werknemers, met sterke zenuwen. In de regel waren de medewerkers van SIZO aanwezig in haar personeel. Maar in sommige gevallen mocht het buitenstaanders aantrekken. Tijdens werkuren voerden de leden van de groep hun gebruikelijke taken uit. Op het teken van het opperhoofd kwamen ze onmiddellijk aan bij het verzamelpunt. De uitdaging vond plaats zodat de afwezigheid van een werknemer op de werkplek natuurlijk en niet verdacht was. Tijdens de bijeenkomst arriveerden de werknemers met een dienstwapen.
Na het instellen van taken bij de bijeenkomst, een deel van de medewerkerswerd door speciaal transport naar het punt van uitvoering gebracht. Daar hebben ze een plaats klaargemaakt voor de adoptie van veroordeelden. Andere leden van de groep keerden terug naar de SIZO. Volgens de documenten ontvangen van het hoofd van de instelling, organiseerden zij de uitgang van veroordeelden uit de cellen, landing in een auto, vervoer naar het punt van uitvoering van de straf. Dit moment werd beschouwd als de meest verantwoordelijke in de hele procedure. Tijdens het transport door de stad van de veroordeelden kon een aanslag op auto's hebben plaatsgevonden om veroordeelden te bevrijden. In dit opzicht kondigde de chef de laadtijd en de route onmiddellijk voor het evenement aan. In dit geval werd de informatie alleen mondeling overgebracht en alleen aan de werknemers die bij deze operatie zijn betrokken. Tegelijkertijd werden maatregelen genomen om de versleutelingsroute van het konvooi te waarborgen. In het geval van een aanval op het konvooi hebben de SIZO-officieren het recht om de auto alleen te verlaten na de executie van alle veroordeelden.
Na levering van personen veroordeeld tot de plaats van uitvoeringhun straf wordt geplaatst onder versterkte bescherming. Vóór de oproep bevinden de veroordeelden zich in een speciale cel. Na voltooiing van de training bevinden de officier van justitie, het hoofd van de groep en de vertegenwoordiger van het ministerie van Binnenlandse Zaken zich in de volgende ruimte. Ze gaan zitten aan hun tafel aan de tafel, waarop de persoonlijke dossiers van de veroordeelden staan. De manager benoemt de achternaam en het personeel leidt de eerste persoon. Volgens de instructies stelt de officier van justitie hem verschillende vragen, met vermelding van de gegevens. Dit wordt gedaan om ervoor te zorgen dat voor hem echt veroordeeld wordt, veroordeeld tot shot. Vervolgens kondigt de officier van justitie aan dat de petitie van de burger voor gratie die aan de president is voorgelegd, is afgewezen en de straf zal worden uitgevoerd. Op dit moment verkeren de veroordeelden, zoals Alkaev zegt, in een bijna totale waanzin. De meesten van hen begrijpen niet wat er gebeurt, en denken niet dat nu alles zal eindigen. Nadat de procureur de uitvoering van de straf aankondigt, geeft de teamleider het commando aan de ondergeschikte. De veroordeelde is geblinddoekt. Het is noodzakelijk dat hij niet in de ruimte kan navigeren. Daarna wordt hij naar de volgende kamer gebracht, waar de uitvoerder al staat.
Hoe het werkt schieten? Op het teken van de executeur wordt de veroordeelde voor het kogelwerende schild neergeknield. De dader schiet op de rug van de veroordeelde man. De dood van een man komt bijna onmiddellijk. De hele procedure vanaf het moment van de aankondiging van de weigering van clementie tot de onmiddellijke uitvoering van de straf duurt niet langer dan twee minuten. Zoals Alkaev opmerkt, begrijpen veroordeelden niet wat er met hen gebeurt. De dood komt plotseling. Na de aankondiging van de weigering tot gratie, waarschijnlijk, zoals de auteur zegt, hopen mensen nog steeds dat ze wat meer tijd hebben, voor een dag, een uur of ten minste vijf minuten.
Tijdens het werk van Alkaev, het hoofd van de SIZO enhet hoofd van de speciale groep executeerde 134 vonnissen. Zoals de auteur opmerkt, begrepen slechts vier van hen dat de dood binnen een paar seconden zou komen en in min of meer normale staat zou verdwijnen. Op hetzelfde moment, schrijft Alkaev, was er een indruk dat ze in God geloofden. Het waren mensen die niet alleen de Bijbel lazen. Ze zagen eruit als ware gelovigen.
Wat gebeurt er na de de doodstraf? In Wit-Rusland Er is een speciale instructie voor werknemers,deelnemen aan de procedure van uitvoering. De arts vermeldt de biologische dood van een persoon. Het hoofd van de speciale groep, de hospik en de officier van justitie moeten de handeling ondertekenen om de straf ten uitvoer te brengen. In de regel wordt het papier van tevoren voorbereid. Deze wet fungeert als het belangrijkste boekhoudings- en boekhoudingsdocument. Op basis hiervan worden certificaten uitgereikt voor de rechtbank die het vonnis heeft uitgesproken, het registratiekantoor voor de registratie van de sv-va over de dood. De wet op het uitvoeren van de executie samen met het document over begrafenis en andere papieren is bij het dossier gevoegd en vervolgens overgedragen aan het archief van het ministerie van Binnenlandse Zaken.
In de regel schrijft Alkaev, het nummerveroordeeld is 3-5 personen. Het gebeurde echter ook dat slechts één veroordeelde naar de schietpartij werd gebracht. Het aantal mensen hangt af van de intensiteit van het werk van de Clemency Commission. Na de executie worden de lichamen in zakken verpakt en wordt er begrafenis uitgevoerd. De begraafplaatsen worden geheim gehouden.
Alkaev schrijft dat hij walgde vanhandhavingsprocedure. Bovendien wijst hij erop dat dezelfde houding gold voor de andere leden van de groep. Medewerkers die tijdens de uitvoering enthousiaste emoties toonden, werden onmiddellijk uit het "team" verwijderd. Over het algemeen zijn de leden van de groep in het normale leven vrij vreedzame mensen. Volgens Alkaev zijn ze allemaal respect waard, omdat ze ondankbaar, ruw werk verrichten, tegelijkertijd het gezag riskeren, de publieke status, de verwerving van het stigma 'beul'. Veel leden van de groep zijn zelfs niet in staat om thuis te vloeken. Ze gehoorzamen de bevelen echter tot het einde. Tegelijkertijd kan niemand, zelfs familieleden, weten wat ze doen. Uitvoerders van zinnen zijn verplicht om te zwijgen.
De grondwet van het land stelt dat doodstraf in Wit-Rusland kan alleen als uitzonderlijke maatregel worden gebruikt. In dit geval kan het onderwerp gratie krijgen van de president. In dit geval wordt de hogere maat vervangen door een levenslange gevangenisstraf. Voor wat ze de doodstraf geven in Wit-Rusland? Misdaden waarvoor de hoogste maatregel is vastgesteld, worden bepaald door het Wetboek van Strafrecht. Onder hen:
Dit is niet alles, waarvoor de doodstraf in Wit-Rusland wordt overwogen.
De doodstraf in Wit-Rusland niet toegewezen:
Zoals eerder gezegd, doodstraf in Wit-Rusland kan worden vervangen door levenslange gevangenisstraf. Alleen de president heeft het recht om de veroordeelde te vergeven. In het Wetboek van Strafvordering (176 artikelen) wordt een ander geval vastgesteld wanneer de benoemde zin niet wordt gehandhaafd. De doodstraf wordt niet toegepast bij de vaststelling van een psychische aandoening (stoornis), waardoor de gevonniste persoon de gelegenheid wordt geboden zijn gedrag te begrijpen en zijn daden te sturen. Zoals A. Loekashenko opmerkte, vergaf hij tijdens zijn presidentschap één veroordeelde.
In november 1996 hield het land een referendum. Burgers werd gevraagd of ze dat nodig hadden de doodstraf in Wit-Rusland? Voors en tegens verschillend aantal respondenten gezegd. Meer dan 80% van de respondenten gaf hun mening over deze straf. Tegen deze zin was ongeveer 18%. Sinds 1992 is de staat partij bij het facultatieve protocol, waarmee het speciale VN-comité aanvragen en klachten van personen die ter dood zijn veroordeeld, kan overwegen. Deze instantie heeft, na ontvangst van het beroep, het recht om de Wit-Russische autoriteiten te verzoeken de straf uit te stellen. Volgens de vertegenwoordigers van het Comité worden er echter ook straffen opgelegd in afwachting van klachten. Dus in 2014 werden twee mensen veroordeeld om een verklaring af te leggen. Tegelijkertijd vroeg de commissie bij hun klachten om de uitvoering uit te stellen. In oktober 2015 oordeelde hij dat het neerschieten van de burger Yuzepchuk (die plaatsvond in 2010) zijn recht op leven schond. Bovendien gaven vertegenwoordigers van de commissie aan dat bekentenissen van de vermoorde persoon werden verkregen door foltering en het proces, aan het eind waarvan het vonnis werd uitgesproken, in strijd was met de beginselen van onpartijdigheid en onafhankelijkheid. In 2015 kwamen de autoriteiten overeen om een publieke campagne te voeren met betrekking tot de afschaffing van de hoogste maatregel. De regering verwierp echter de aanbevelingen van het VN-comité om een moratorium op de doodstraf in te voeren.
